ခုတစ္ေလာ ပို႔စ္ ေရးဖို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားမိပါတယ္....
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုမွ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ မေရးျဖစ္ဘူး........
လူက ပံုမွန္မဟုတ္သလို ခံစားေနရတယ္..................
ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ေနတဲ့ အရာေတြက ကိုယ့္နဲ႔ တစိမ္းျပင္ျပင္ေတြလိုပါပဲလား .......
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဘာျဖစ္ရမွန္းလည္း မသိ......
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စကားေျပာရင္ သက္သာမလားဆိုၿပီး ဖုန္းေခၚၿပီးေတာ့လည္း
ဘာေျပာရမွန္းမသိ ? ? ?
တစ္ခုခုကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပမယ့္ အဆိုးဆံုးေတြ ျဖစ္ေနသလိုပဲ........
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို နားလည္မႈရေအာင္ ၾကိဳးစားတိုင္း ပိုပိုေ၀းေနသလိုပဲ..........
တစ္စံုတစ္ခုကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ၾကိဳးစားတိုင္း စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြပဲ အဖတ္တင္ေနသလိုပဲ...
လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားတိုင္း ၾကိဳးေတြက တင္းေနသလိုပဲ
တိုေတာင္းတဲ့ လူ႕ဘ၀တိုတိုေလးမွာ ဘာမွ အေရးမပါတဲ့ အရာေတြအတြက္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနမွန္းမသိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္မိတယ္ .....
ပရင့္ထုတ္ရန္
မ...ဒီေန႔မွေမႊေနွာက္ရင္း မရဲ့ဘေလာ့ခ္ကို . ေရာက္ရွိခဲ့တယ္..ေရာက္ေရာက္ခ်င္းရင္ထဲမွာဟာသြားခဲ့ရ တယ္...ဒီရက္ပိုင္းအဆင္မေျပမူ႔ေတြမ်ားေနတဲ့ က်ြန္ေတာ္နဲ႔ခံစားခ်က္ျခင္းတူညီေနလို႔ မ..ကိုကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္...ဒါေၾကာင့္က်ြန္ေတာ္စိတ္ေျဖတဲ့ တဲ့နည္းေလးကို ေ၀မွ်လိုက္တယ္..ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ့ တရားစာအုပ္ေသာ္လည္းေကာင္း တရားေခြေသာ္လည္းေကာင္းနာၾကားၾကည့္ပါ..မ..စိတ္နွလံုး
လံုးေအးခ်မ္းပါေစေနာ္....
“ျဖစ္ၿပီီးအေဟာင္း ၊ တိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား ၊ မၿငီးတြားႏွင့္။ ေနာင္ခါျဖစ္လတ္ ၊ အနာဂါတ္ကို ဇာတ္ေၾကာင္းေတြးေတာ ၊ စိတ္မေမာႏွင့္။ ျဖစ္ဆဲဧကန္ ၊ ပစၥဳပၸန္ကို ေ၀ဖန္ဥာဏ္႐ႈ ၊မွ်တမႈျဖင့္ ပူမႈကင္းစြာ ၊ ေနစမ္းပါေလာ႔။ သို႔ပါေလမွ ၊ သင့္ဘ၀၀ယ္ ဒုကၡကင္းစြာ ၊ ခ်မ္းသာလာလိမ္႔။”
တခါတေလေတာ႔လဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္...။ အေဝးမွာေနတဲ႔ လူေတြမုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္..။
ဒီစာေလးနဲ႔ပဲ အားေပးလုိက္ပါတယ္....။