KPZ

Draftman တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ဆိုတဲ့ ပို႔ကိုေရးအၿပီးမွာ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေတြကို ကၽြန္မရလိုက္ပါတယ္။ ခုလို တေလးတစား လာေရာက္ ေဆြးေႏြး မွတ္ခ်က္ေပးတဲ့ လူေတြအားလံုးကို ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္။ အဲဒီ့ကေန က်မစိတ္ထဲ ေပၚလာတဲ့ အေတြးေတြကို ဆက္လက္ေရးပါရေစ။ ဒီပို႔ကို က်မေရးတာ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အခုႏွစ္ပိုင္း စကၤာပူနဲ႔ ဒူဘိုင္းႏိုင္ငံက လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာ ျမန္မာ Draftmanေတြ ဟိုးအရင္ကထက္စာရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာပါတယ္။ က်မေရးခဲ့ဘူးသလိုပါပဲ လုပ္ငန္းခြင္ အေျခအေန၊ အမ်ိဳးအစားေပၚ မူတည္ၿပီး လုပ္ကိုင္ရတဲ့ တာ၀န္ေတြက ကြဲျပားေနပါတယ္။ လြယ္တယ္ ခက္တယ္ ဆိုတာကို ပံုေသကားခ်ပ္ခ်ၿပီး ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ လြယ္တာ လုပ္ရတဲ့လူက လြယ္တယ္ေျပာမယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူ မလုပ္ရတဲ့သူက ခက္ခဲတယ္ေျပာမယ္။ ဒါသဘာ၀ပါပဲ။ ေနရာျခင္းတူေပမယ့္ တာ၀န္ျခင္းမတူမႈေတြေၾကာင့္ အျငင္းပြားမႈေတြ ျဖစ္လာရတာပါပဲ။ က်မဒီေနရာမွာ အဓိက ေျပာခ်င္တာက တံဆိပ္ကပ္ျခင္း အေၾကာင္းပါ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Made In China ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို မေကာင္းဘူးလို႔ ျမင္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြလည္း တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ Made In China ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ ကပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ မေကာင္းဘူး အေျပာခံလိုက္ရတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ထင္ပါတယ္. အိုင္ဖုန္းေနာက္မွာ Designed by Apple in California Assembled in China လို႔ ေရးထားပါတယ္။ :P ဒီလို သေဘာပါပဲ.. Draftman ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ လုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြ ကြဲျပားေနသလို လစာ အခြင့္အေရးေတြ ျခားနားေနမွာပါပဲ။ Draftman တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ဆိုတဲ့ ပို႔ကို ေရးခဲ့တာဟာ Draftman ေတြ အေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိတဲ့ လူေတြ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္၊ လက္ရွိလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လူေတြထဲက Draftmanအလုပ္ကို သိမ္ငယ္စရာ တစ္ခုလို ျမင္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးခဲ့တာပါ။ အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ ဆိုသလိုပဲ ဒီအလုပ္ဟာ သိမ္ငယ္စရာေကာင္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခု မဟုတ္တာကို သိေစခ်င္ယံု သက္သက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ေနရာမွာ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္ေနရမယ္လို႔ က်မမေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္ ကမၻာေပၚမွာ နည္းပညာရပ္ေတြ အားလံုးဟာ လိုက္ေလ ေ၀းေလလို႔ ေျပာရမေလာက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား အံ့မခန္း တိုးတက္ေနပါတယ္။ ရွိသမွ်ပညာရပ္ေတြ အားလံုးကို တတ္ေျမာက္ဖို႔ ဆိုတာက ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ငွက္ေတြက ပ်ံရင္းေသၾကတယ္.. လူေတြက ၾကံရင္းေသၾကတယ္တဲ့။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာေလးေတြ လက္လွမ္းမွီရာေလးေတြကို အစဥ္မျပတ္ ေလ့လာေနသင့္တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီ့အခါ ကိုယ့္ရဲ႕ Ability ႏွင့္ ညီမွ်တဲ့ လစာ အခြင့္အလမ္းေတြကလည္း သူ႔အလိုလို ေရာက္ရွိလာမွာပါ။ ဒီအခါ ေရြးခ်ယ္မႈ လမ္းေၾကာင္းေတြက ကိုယ့္အေပၚမွာပဲ တည္မွီေနတယ္လို႔ ကၽြန္မထင္ျမင္မိပါတယ္။ 

ေနာက္တစ္ခု တံဆိပ္ကပ္ျခင္းကေတာ့ AGTI, BE, ME နဲ႔ RIT, YIT, YTU, GTC, GTI ဆိုတဲ့ကိစၥေတြပါပဲ။ ဒါေတြ အကုန္လံုးကို အဆံုးအျဖတ္ေပးတာက တကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ စာေမးပြဲလို႔ ေခၚၾကတဲ့ ဆယ္တန္း ေအာင္ရမွတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ဒီအမွတ္ စာရင္းေလးတစ္ခုနဲ႔ ဆံုးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ မတရားဘူး ထင္တယ္ေနာ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူေတြလည္း ေငြေၾကး အခက္အခဲေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ မတက္ခဲ့ရတာေတြ ရွိတာပဲေလ။ က်မကေတာ့ အဂၤ်င္နီယာဆိုတဲ့ ဘ၀ကို ငယ္စဥ္တည္းက အရူးအမူး လိုခ်င္ခဲ့တယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့လည္း အမွတ္စာရင္းေလးကိုင္ၿပီး ၀ိုင္အိုင္တီ တက္ခြင့္ရၿပီ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ တကယ္လည္း တကၠသိုလ္ တက္ရမယ္လည္း ဆိုေတာ့ က်မရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ပါေလေရာ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ့ႏွစ္ကစၿပီး ၀ိုင္တီယူ ဆိုတာၾကီး ဖ်က္သိမ္းလိုက္တာေၾကာင့္ က်မလည္း ဂ်ီတီစီနဲ႔႔ပဲ ဘီအီးျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္လို႔မ်ား အေမးခံရလို႔ ဂ်ီတီစီက ဘီအီးဆိုရင္ အထင္မၾကီးတတ္ၾကပါဘူး။ က်မတို႔ကို ဘီအီးဘြဲ႕ရေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဆရာေတြဟာ ဂ်ီတီအိုင္ ေက်ာင္းဆင္းေတြပါ။ ဒါေတြကို သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ကပ္ထားတဲ့ တံဆိပ္ေတြက အေရးမၾကီးပါဘူး။ အရည္အေသြး အရည္အခ်င္းေတြသာ အဓိက က်မယ္လို႔ က်မထင္ျမင္မိပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ေပးဆပ္ျခင္းေပၚ တည္မွီ၏ လို႔က်မ ခံယူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လူတိုင္း လူတိုင္း မိမိရရွိထားတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ အေပၚမွာ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ၊ ေပးဆပ္မႈေတြ ရွိေနမွာပါ။ ဘယ္အရာမွ အလကား ရလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႔အားလံုး တံဆိပ္ကပ္ျခင္းေတြကို ေမ့ေဖ်ာက္ထားၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ ယိုင္းပင္းကူညီမႈ ေတြနဲ႔သာ ေဆာင္ရြက္ၾကမယ္ ဆိုရင္ အရာရာ အားလံုးဟာ ဒီထက္ပိုၿပီး သာယာလာမယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါေတာ့တယ္။ ( မည္သူ႔ကိုမွ ေစာ္ကားလိုျခင္း မရွိပဲ စိတ္ထဲက ခံစားမႈမ်ားကို ပံုေဖၚေရးသာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရိုးသားစြာ ၀န္ခံပါတယ္။ နားလည္မႈေတြ လြဲမွားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ က်မ၏ ျမန္မာစာ အသံုးအႏႈန္း ညံံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း…….. )